Todo lo bueno se acaba
Door: Christel
Blijf op de hoogte en volg Christel
12 Juli 2015 | Spanje, Castellón de la Plana
Todo lo bueno se acaba: al het goede komt ten einde. Helaas schrijf ik nu vanuit Nederland mijn laatste blogpost over mijn tijd in Spanje. Mijn avontuur van de afgelopen zes maanden is ten einde.
Met 31 ECTS zit ik weer in Nederland. Alle vakken heb ik gelukkig in een keer gehaald. Zonder een beetje hulp van mijn docenten en medestudenten was me dit hoogstwaarschijnlijk niet gelukt. Toen ik mijn resultaten hoorde, was ik erg blij want dat betekende tenminste dat ik nog lekker kon genieten van mijn laatste weken in Spanje.
In mijn vorige blogpost schreef ik dat ik naar Ibiza ging en misschien naar Madrid. Samen met mijn huisgenootje Vita heb ik vier dagen in San Antonio in Ibiza doorgebracht. We hebben echt een hele leuke tijd gehad. Heerlijke dagen doorgebracht aan het strand, lekker bruin geworden, 's avonds lekker veel wijn en sangria drinken en heerlijk gegeten iedere avond. Daarnaast kwamen we onverwacht ook nog in de opnames van een reality tv-show terecht, gingen we naar Formentera en hebben we het oude deel van Ibiza stad bekeken.
Van 30 tot en met 3 juli zijn Tosca en ik vervolgens nog naar Madrid geweest. Hoewel het erg warm was, hebben we een leuke tijd gehad en veel gedaan en gezien. Een van de hoogtepunten was toch wel de Men High Heel Race in de wijk Cuenca, in Madrid was het namelijk Gay Pride toen wij er waren. Ons hostel was wel enigszins vreemd, maar dat mocht de pret niet drukken. Madrid was heel anders dan ik had verwacht en ook wel anders dan andere Spaanse steden. Ben in ieder geval tijdens mijn Erasmus in Spanje een keer in de Spaanse hoofdstad geweest.
Na ons bezoekje aan Madrid is Tosca met mij mee terug gekomen naar Castellón. Ik vond het leuk om haar de stad te laten zien, maar het was wel wel jammer dat de meeste mensen al weg waren en ik haar niet meer aan iedereen kon voorstellen. We zijn naar het strand en Tazcas geweest en een dag naar Valencia geweest.
Tussen alle tripjes door vertrokken steeds meer mensen. Bijna iedere dag in juni ging er wel iemand naar huis, waardoor er veel afscheidsfeestjes en -diners waren. Hoewel deze vaak erg gezellig waren, was mijn gevoel op zo'n avond ook erg dubbel. Je weet inmiddels niet hoe land en óf je je vrienden nog gaat zien. Bij sommige mensen vond ik het afscheid nemen erg moeilijk. Halverwege juni raakte ik dan ook even in paniek dat mijn droomleven ten einde kwam. Naderhand werd dit gevoel minder en kreeg ik het gevoel dat het wel goed was zo.
Hierom was ik wel blij dat Tosca bij me bleef logeren van 4 tot en met 6 juli in Castellón, want al mijn huisgenootjes waren inmiddels ook al weg. Toen zij er was, liep ik tenminste niet rond met de gedachte dat ik de enige in huis was. Op 6 juli heb ik het huis gepoetst en al mijn spullen ingepakt. De andere kamers waren al klaar voor de volgende bezoekers. Het was erg raar om in zo'n leeg appartement rond te lopen. Net alsof we er helemaal nooit hadden gewoond.
Omdat ik niet helemaal alleen wilde zijn in het appartement en we ook geen wifi meer hadden door onze geliefde huisbaas, heb ik besloten om de laatste twee dagen bij Denis, een Spaanse vriend van me, te logeren. Daar heb ik nog een leuke laatste twee dagen gehad. De laatste avond heb ik nog geborreld met mijn vrienden die er nog waren.
En daarmee was mijn avontuur afgelopen. Hoewel ik het wel had verwacht, was ik niet erg emotioneel om terug te gaan naar Nederland. Doordat mijn meeste vrienden al weg waren, had ik het gevoel dat ik weinig mensen meer achterliet. Daarnaast heb ik alles gehaald uit mijn Erasmus tijd dat ik kon.
Ik heb veel gereisd, mensen van verschillende culturen ontmoet en Spaans en de Spaanse cultuur leren kennen. Daarnaast heb ik problemen overwonnen en vrienden voor het leven gemaakt. Hoewel ik sommige nooit meer zie, zullen ze altijd heel belangrijk voor mij blijven. Castellón was een plek waar ik zes maanden intens gelukkig was en ben veranderd als persoon. Deze ervaring was onvergetelijk en blijft voor altijd bij me. Ik ben iedereen die een rol heeft gespeeld in de afgelopen zes maanden van mijn leven en deze kans voor mij mogelijk heeft gemaakt ontzettend dankbaar.
Nu ik weer in Nederland ben, voelt het alsof ik nooit ben weggeweest. Een hoofdstuk uit mijn leven is voorbij, maar ik ben wel blij om iedereen in Nederland weer te zien. Toch ga ik Castellón en al mijn vrienden van daar erg missen.
Iedereen die de kans krijgt, moet deze zeker aangrijpen voor een langere periode naar het buitenland gaan. Ik beloof je: het wordt een van de mooiste herinneringen uit je leven. Al het goede komt ten einde, maar deze droom blijft voor altijd bij me.
Besos Christel
Met 31 ECTS zit ik weer in Nederland. Alle vakken heb ik gelukkig in een keer gehaald. Zonder een beetje hulp van mijn docenten en medestudenten was me dit hoogstwaarschijnlijk niet gelukt. Toen ik mijn resultaten hoorde, was ik erg blij want dat betekende tenminste dat ik nog lekker kon genieten van mijn laatste weken in Spanje.
In mijn vorige blogpost schreef ik dat ik naar Ibiza ging en misschien naar Madrid. Samen met mijn huisgenootje Vita heb ik vier dagen in San Antonio in Ibiza doorgebracht. We hebben echt een hele leuke tijd gehad. Heerlijke dagen doorgebracht aan het strand, lekker bruin geworden, 's avonds lekker veel wijn en sangria drinken en heerlijk gegeten iedere avond. Daarnaast kwamen we onverwacht ook nog in de opnames van een reality tv-show terecht, gingen we naar Formentera en hebben we het oude deel van Ibiza stad bekeken.
Van 30 tot en met 3 juli zijn Tosca en ik vervolgens nog naar Madrid geweest. Hoewel het erg warm was, hebben we een leuke tijd gehad en veel gedaan en gezien. Een van de hoogtepunten was toch wel de Men High Heel Race in de wijk Cuenca, in Madrid was het namelijk Gay Pride toen wij er waren. Ons hostel was wel enigszins vreemd, maar dat mocht de pret niet drukken. Madrid was heel anders dan ik had verwacht en ook wel anders dan andere Spaanse steden. Ben in ieder geval tijdens mijn Erasmus in Spanje een keer in de Spaanse hoofdstad geweest.
Na ons bezoekje aan Madrid is Tosca met mij mee terug gekomen naar Castellón. Ik vond het leuk om haar de stad te laten zien, maar het was wel wel jammer dat de meeste mensen al weg waren en ik haar niet meer aan iedereen kon voorstellen. We zijn naar het strand en Tazcas geweest en een dag naar Valencia geweest.
Tussen alle tripjes door vertrokken steeds meer mensen. Bijna iedere dag in juni ging er wel iemand naar huis, waardoor er veel afscheidsfeestjes en -diners waren. Hoewel deze vaak erg gezellig waren, was mijn gevoel op zo'n avond ook erg dubbel. Je weet inmiddels niet hoe land en óf je je vrienden nog gaat zien. Bij sommige mensen vond ik het afscheid nemen erg moeilijk. Halverwege juni raakte ik dan ook even in paniek dat mijn droomleven ten einde kwam. Naderhand werd dit gevoel minder en kreeg ik het gevoel dat het wel goed was zo.
Hierom was ik wel blij dat Tosca bij me bleef logeren van 4 tot en met 6 juli in Castellón, want al mijn huisgenootjes waren inmiddels ook al weg. Toen zij er was, liep ik tenminste niet rond met de gedachte dat ik de enige in huis was. Op 6 juli heb ik het huis gepoetst en al mijn spullen ingepakt. De andere kamers waren al klaar voor de volgende bezoekers. Het was erg raar om in zo'n leeg appartement rond te lopen. Net alsof we er helemaal nooit hadden gewoond.
Omdat ik niet helemaal alleen wilde zijn in het appartement en we ook geen wifi meer hadden door onze geliefde huisbaas, heb ik besloten om de laatste twee dagen bij Denis, een Spaanse vriend van me, te logeren. Daar heb ik nog een leuke laatste twee dagen gehad. De laatste avond heb ik nog geborreld met mijn vrienden die er nog waren.
En daarmee was mijn avontuur afgelopen. Hoewel ik het wel had verwacht, was ik niet erg emotioneel om terug te gaan naar Nederland. Doordat mijn meeste vrienden al weg waren, had ik het gevoel dat ik weinig mensen meer achterliet. Daarnaast heb ik alles gehaald uit mijn Erasmus tijd dat ik kon.
Ik heb veel gereisd, mensen van verschillende culturen ontmoet en Spaans en de Spaanse cultuur leren kennen. Daarnaast heb ik problemen overwonnen en vrienden voor het leven gemaakt. Hoewel ik sommige nooit meer zie, zullen ze altijd heel belangrijk voor mij blijven. Castellón was een plek waar ik zes maanden intens gelukkig was en ben veranderd als persoon. Deze ervaring was onvergetelijk en blijft voor altijd bij me. Ik ben iedereen die een rol heeft gespeeld in de afgelopen zes maanden van mijn leven en deze kans voor mij mogelijk heeft gemaakt ontzettend dankbaar.
Nu ik weer in Nederland ben, voelt het alsof ik nooit ben weggeweest. Een hoofdstuk uit mijn leven is voorbij, maar ik ben wel blij om iedereen in Nederland weer te zien. Toch ga ik Castellón en al mijn vrienden van daar erg missen.
Iedereen die de kans krijgt, moet deze zeker aangrijpen voor een langere periode naar het buitenland gaan. Ik beloof je: het wordt een van de mooiste herinneringen uit je leven. Al het goede komt ten einde, maar deze droom blijft voor altijd bij me.
Besos Christel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
